Toen hij vorig jaar stopte als directeur bij Stage Entertainment, hield hij zich even wat minder met musicals bezig. "Maar het bloed kruipt waar het niet gaan kan" en dus begon Albert Verlinde met zijn eigen bedrijf aan een nieuwe spektakelmusical. Dat is Dagboek van een Herdershond, naar de gelijknamige populaire serie uit 1978. "Ik liep al een aantal jaar met het idee rond, tot ik iemand tegenkwam met hetzelfde idee. Toen vielen alle stukjes op z'n plaats", vertelt hij aan het ANP.En die iemand was regisseur en artistiek directeur bij Toneelgroep Maastricht, Servé Hermans. "Ik zag Albert vaak door Maastricht lopen", blikt Hermans terug. "Ik raakte eens met hem in gesprek en we liepen allebei al een tijd met hetzelfde plan rond. Dat was heel bijzonder."In Dagboek van een Herdershond, dat vanaf mei volgend jaar te zien is in Maastricht en waarvan de kaartverkoop donderdag start, treedt de jonge kapelaan Erik Odekerke in 1914 toe tot een parochie in Geleen: een klein landbouwdorp in Limburg dat geregeerd wordt door de notaris, de herenboer en de pastoor. Tegen de opkomst van steenkolenmijnen in Limburg komt het rijke Roomse leven steeds meer onder druk te staan. De onhandige, naïeve kapelaan Odekerke probeert zich staande te houden in het katholieke dorp.OnderbelichtVeel mensen in Limburg kennen wel iemand die in de steenkolenmijn werkte of hebben er veel over gehoord. "Maar het verhaal is eigenlijk nog te onbekend bij de rest van Nederland", vinden Verlinde en Hermans. Dat het voor mensen buiten de provincie ook een leuke musical is, daar twijfelt Hermans geen seconde aan. "Het verhaal gaat over universele thema’s zoals liefde, worsteling met het geloof en over het individu. Limburg en de mijnen is slechts het decor van dit verhaal."Het sluiten van de mijnen was voor de Limburgers een enorme klap, zowel financieel als maatschappelijk, vertelt Verlinde. "Je kan niet eens aan je kleinkinderen laten zien hoe het vroeger was, want het was in één keer weg. Daardoor vergeten veel mensen hoe het was", vertelt hij. "Met deze musical willen we dat ook echt warm houden. Dit mag niet vergeten worden."Daarnaast brengt het verhaal en de muziek ook warme herinneringen terug bij mensen die de serie kennen, denkt Verlinde. "Ik heb altijd een ding gehad voor verhalen die in het collectieve geheugen zitten. Je hoeft de muziek uit die serie maar te horen en je bent weer even terug", vertelt Verlinde. "Soms vergeet je bijna dat je ergens zulke warme herinneringen aan hebt. Tot je het cellofaantje eraf haalt."