Art Rooijakkers vreesde het afgelopen jaar voor het einde zijn loopbaan als radio- en televisiepresentator nadat hij door een ernstige zwelling op zijn stemband zijn stem kwijt was geraakt. "Als praten je beroep is en je stem valt weg, wie ben je dan nog? Ik hou van communiceren, van vragen stellen, ik ben graag ad rem. Wat blijft daarvan over als je nauwelijks nog verstaanbaar bent?", zegt hij zaterdag in de Volkskrant.De problemen met zijn stem beginnen in de zomer van 2021 als hij de voice-overs van het complete seizoen van het RTL-programma B&B Vol Liefde heeft ingesproken. Omdat hij daarnaast ook nog een radioprogramma presenteert en de opnames van een andere tv-show weer zijn gestart, belast hij zijn stembanden zodanig dat er een zwelling is ontstaan. Het granuloom, zoals de zwelling heet, moet worden weggesneden.Na de operatie en wat stemrust gaat het in de winter van 2021 opnieuw mis tijdens de opnames van Expeditie Robinson in Zanzibar. Maar na weer een nieuwe behandeling, keert de granuloom voor een derde keer terug en ziet zelfs de arts van Rooijakkers het somber in, vertelt hij. "Hij had steeds dat laconieke optimisme dat artsen met elkaar gemeen hebben en nu opeens leek hij het roer een beetje kwijt. Wat moest ik dan nog?", zegt de tv-maker. "Ik hield krampachtig vast aan mijn werk, het voelde alsof ik zonder baan een belangrijk deel van mijn identiteit zou kwijtraken. Toen het er zo slecht voor stond, realiseerde ik me dat iets anders in mijn leven van veel grotere betekenis is. Hoe sentimenteel dat ook mag klinken, ik wilde mijn dochters weer kunnen voorlezen."Pas na verdere studie én een gesprek met de Amerikaanse dokter die zanger John Mayer van zijn eveneens zeer hardnekkige granuloom heeft genezen, heeft de arts van Rooijakkers na een vierde operatie succes. 'Ik denk dat je weer kunt gaan voorlezen.', zou de dokter volgens de presentator hebben gezegd. Rooijakkers is inmiddels voorzichtig weer aan het werk en gaat hij bewuster om met zijn stem. "Laten we het niet te veel dramatiseren, er zijn ergere dingen, ik was er niet aan doodgegaan. Maar ik ging er altijd, zonder nadenken, van uit dat mijn lichaam functioneert. Nu weet ik: er hoeft maar dít te gebeuren en je toekomst is voor altijd anders."