Martine Sandifort vindt dat je als cabaretier overal grappen over moet kunnen maken. Toch voelt ze in de huidige tijdsgeest inmiddels "een drempel" als zwarte mensen het onderwerp zijn, vertelt ze in NRC.Op de Parade zong Sandifort bijvoorbeeld een liedje als zichzelf terwijl ze dat normaal met een Surinaams accent deed. "Want je kán het nog wel doen, maar er zijn nu al zóveel mensen die vinden dat ze het eigenlijk fout zouden moeten vinden, dat het héél beladen is", zegt ze daarover. "Maar het principe van cabaret is dat je álles mag aanpakken. Dat is nou eenmaal cabaret: dingen relativeren en er de spot mee drijven. Als ik een Groninger nadoe, kan ik toch ook een Surinamer nadoen?"Er is wel een verschil tussen Nederlanders met een accent en mensen wier voorouders door Nederlanders tot slaaf zijn gemaakt, beaamt Sandifort. Haar acts gaan echter helemaal niet over slavernij. "Dat is klote van deze tijd: het is allemaal zo beladen tegenwoordig, mensen gaan op eieren lopen. En daarmee wordt soms het tegendeel bereikt: als je bepaalde mensen niet meer mag persifleren, zet je ze juist apart."Sandifort heeft één boodschap voor mensen die een bepaalde grap niet aankunnen. "Het is heel kút dat je je gekwetst voelt, maar je moet het niet bij de ander leggen", vindt ze. "Je kunt hooguit zeggen: ik vind dit kut en dan kan de ander zeggen: dat vind ik dan weer klote voor jou. That's it."