Wibi Soerjadi kan zich het moment dat hij jaren geleden plots zijn gehoor verloor, nog helder voor de geest halen. "Toen dat werd geconstateerd werd ik helemaal gek. Als een kok die niet meer kan proeven of een schilder die niet meer kan zien, is een musicus die niet meer kan horen de ergste nachtmerrie", blikt de pianist, die eerder dit jaar nog aangifte deed na heftige bedreigingen (zie video), terug op die periode in 2009 in een zaterdag verschenen interview met de podcast PodBast.De 53-jarige Wibi noemt de tijd dat zijn gehoor tijdelijk niet goed functioneerde een "hele nare periode". "Ik hoorde wel, maar alles was vervormd. Ik dacht eerst dat de vleugel niet goed afgesteld was of de apparatuur niet goed was", vertelt hij voor hij ontdekte dat het aan hem zelf lag en dat het 'sudden deafness' wordt genoemd. "Het leek erop dat het blijvend zou zijn. En ik ken ook veel artiesten bij wie dat blijvend is geweest en hun carrière op hebben moeten geven. Ik vond dat heel eng."De pianist zegt wel altijd hoop te hebben gehouden dat het goed zou komen. "Dat heb ik van mijn moeder, zij was ook echt een vechter, nooit bang. Ze zei: wees als bamboe, buigen en niet breken. Het was moeilijk en heb ook depressiviteit gehad, terwijl ik zo niet aangelegd ben, maar heb wel volgehouden. Dat was lastig, want het was volhouden voor niks, want je weet het niet en moet afwachten of de medicatie zou aanslaan."Wibi is de dingen anders gaan zien na die periode van doofheid, die uiteindelijk een klein jaar geduurd heeft. "Je komt helemaal tot jezelf van wat is belangrijk, wat wil je?", vertelt hij. Voor hem was dat het terugkrijgen van zijn gehoor. "Dat voel je dan ook. Dat dát het belangrijkste was. Ik had toen ook een moment van: wil ik nog leven? Dat was heel naar. Maar ik voelde wel dat dit is waar ik voor leef."