Hierom moet Inge Ipenburg vaak huilen

Inge Ipenburg wordt soms zo geraakt door kunst dat ze het niet meer aankan. Zo moest de 61-jarige actrice, die bekend werd als GTST-bitch Martine Hafkamp, de galerie uit toen ze voor het eerst een schilderij van Mark Rothko zag. "Ik moest de zaal uit, omdat ik zo moest huilen", zegt Inge in het AD."Daarna ben ik weer rustig de zaal ingelopen en heb ik op een afstandje staan kijken." Niet alleen kunst ontroert Inge, ook bij films lopen de tranen over haar wangen. "Zoals toen ik de film The Favourite zag. Ik had de neiging die zo nu en dan stil te zetten om bij te komen." Oliver! van Carol Reed uit 1968 treft Inge keer op keer. "Daar moet ik altijd verschrikkelijk om huilen."Ook muziek grijpt de actrice, en tegenwoordig ook schrijfster, naar de keel. "Het eerste album van Arctic Monkeys: Whatever People Say I Am, That's What I'm Not. Dat sloeg bij mij in als een bom." Aan David Bowie's tweede album Space Oddity heeft Inge bijzondere herinneringen. "Dat was de soundtrack van mijn eerste seksuele ervaringen."